NERDE KUSUR ETTİM İSE SÖYLEYİN?

Kendi köylüm yazmaz oldu yazımı
Nerde kusur ettim ise söyleyin
Çöpe attı çok saldığım sözümü
Nerde kusur ettim ise söyleyin

Ben köyümü başıma taç ederken
Ben ölüme göz yaşımı dökerken
Şiirlerle ağlayıp da gülerken
Nerde kusur ettim ise söyleyin

Çok vefasız şu belimi büküyor
Damla damla göz yaşımı döküyor
Bir Arguvan bana sahip çıkıyor
Nerde kusur ettim ise söyleyin

Ben her zaman derim “Fethiye” köyüm
Tarihinde olan en eski evim
Ey Muhtarım, Azam, hemi de Köylüm
Nerde kusur ettim ise söyleyin

Nice konuşanı tutup astılar
Nice konuşanı tutup kestiler
Der Yusuf sözüme böyle küstüler
Nerde kusur ettim ise söyleyin.

Yusuf Aslan.

FETHİYE'M

Her ne kadar gurbet elde dolaşsam
Benim sol yanımda atar fethiye'm
Sümbül olup her bahçada açılsam
Benim sol yanımda açar fethiye'm

İstesin vereyim iki gözümü
Çok özledim toprağını düzünü
Gidip gördüm tarlasını özünü
Benim sol yanımda coşar fethiye'm

Kokusun alırım esen her yelde
Onun kokusu olmuyor her gülde
Allah'ın emriyle fırlanıp gelde
Benim sol yanımda yeşer fethiye'm

Bu dünyanın yüz bin türlü halı var
Hiç bitmez tükenmez olan malı var
Aşılmaz dağlardan aşan yolu var
Benim sol yanımda koşar fethiye'm

Dünya da duymadık bir yemin olsa
Dünya da ölmedik bir ölüm olsa
Kul Yusuf der bu dünya benim olsa
Benim sol yanımda yaşar fethiye'm

Yusuf Aslan.

MEMLEKETİN GÜZELLERİ

Hep bi araya gelmişler
Memleketin güzelleri
Orman gibi yeşermişler
Memleketin güzelleri

Güleç tebessümlü yüzler
O güzel buğulu gözler
Benimde anama benzer
Memleketin güzelleri

Fatma ana gibi paktır
Meryem ana gibi haktır
Hepisinin yüzü aktır
Memleketin güzelleri

Güzeldir güzel ezgisi
Kuvvetli olur sezgisi
Yusuf'da güzel kuzusu
Memlektin güzelleri.

Yusuf Aslan.

ONLARIN HEP YÜZÜ KARA

Bir kaç vilayetimiz var
Onların hep yüzü kara
Birde diyanetimiz var
Onların hep yüzü kara

Nidamız çıktı semaya
Kafirler gelmez imana
Bütün her iki cihanda
Onların hep yüzü kara

Güvenim yoktur sivasa
Hemi de zalim maraşa
Gerek yok başka kalleşe
Onların hep yüzü kara

Kardeş kardeşi vururmu
El sunup canın alırmı
Böyle müslüman olurmu
Onların hep yüzü kara

Sesimizi duymaz beyler
Yanmamızı görmez körler
Bizim Kul Yusuf da söyler
Onların hep yüzü kara.

Yusuf Aslan.

ÖLDÜKTEN SONRA.

Senin güzelliğin on para etmez
Beni böyle derde koyduktan sonra
Dünyayı bahşetsen yüzüm güldürmez
Hele haldan hala saldıktan sonra

Senin olsun adaletin hikmetin
Senin olsun iltifatın hürmetin
Senin olsun karın kismin servetin
İnsanlıktan geri kaldıktan sonra

Elini koynuna sokup bağlama
Boşa göz yaşını döküp ağlama
Belki gelir diye bakma yoluma
İki rekat namaz kıldıktan sonra

Kul Yusuf kendime dönüp sorarım
Hizmetime karşı ne oldu karım
Gelip baş ucumda ağlama yarim
Neydem ki ben seni öldükten sonra

Yusuf Aslan.

GÜNAHKAR OLDUĞU İÇİN.

Dün gece düşümde gördüğüm kimse
Yaklaştı şeytankar olduğu için
İnsani sıfattan hayvani cisme
Dönüştü günahkar olduğu için

Ne kadar benzese sureti insana
Bağlanmış gidiyor cine şeytana
Elimdeki var olanı almaya
Çalıştı sahtekar olduğu için

Bir gün varılacak ulu divana
Orda başlanacak bütün süala
Hamei mesnündan oluştu amma
Yılıştı ahmahkar olduğu için

Her insan suretli adem olamaz
Adem her surete varıp giremez
Kul Yusuf mevlaya süal sorulmaz
Demişti vefakar olduğu için.

Yusuf Aslan.

BENİM KÖYLÜM YİGİT KÖYLÜM.

Mevlanın şanslı kulları
Benim köylüm yigit köylüm
Hatırnaz gönül dostları
Benim köylüm yigit köylüm

Yaraya merhem olurlar
Acıya çare bulurlar
İnsana saygı duyarlar
Benim köylüm yigit köylüm

Gece gündüz çalışırlar
Yokluk ile yarışırlar
Bir ekmeği bölüşürler
Benim köylüm yigit köylüm

Emeğe saygı duyarlar
Zalime kaygı duyarlar
Güçlü güçsüz ayırmazlar
Benim köylüm yigit köylüm

Gelir hallerini sorar
Senin ile güler ağlar
Her derdine çare arar
Benim köylüm yigit köylüm

Fethiye'dir benim köyüm
Türkmen boyundandır soyum
O'nlarsız ben hiç bir şeyim
Benim köylüm yigit köylüm

Bu dem bitmez yaza yaza
Sevdası işlemiş öze
Kul Yusuf kurbandır size
Benim köylüm yigit köylüm.

Yusuf Aslan.

FETHİYE'NİN AHALİSİ

Bir iki çift söz edeyim
Fethiye'nin ahalisi
Şuraya yazıp gideyim
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi fethiye

Bütün işleri topraktı
Ellerindeki oraktı
Eskiden hepi ırgattı
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Kıymet vermez okuyana
Okuyup adam olana
Hep koşarlar ona buna
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Gelde söylemesin diller
Yeyip içip eglenirler
Dedi kodu da ederler
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi fethiye

Türlü hileye geçerler
Doğmamışa don biçerler
Her köşede dem içerler
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Dügün dernege koşarlar
Sağa sola da saçarlar
Hayli yüksekten uçarlar
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Birisi az üçü fazla
Yetinmezler azla uzla
İncitirler ağır sözle
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi fethiye

Demezler ki önce neydim
Bu gün neysen dünde oydun
Kumarcıdır yigit köylüm
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Yanlarına varılmaz ki
Varsan bile aldırmaz ki
Kul Yusuf u tanımaz ki
Fethiye'nin ahalisi

Fethiye fethiye
İşte böyle bi Fethiye

Yusuf Aslan.

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE

Haykırışımı duysunlar
Ne mutlu türküm diyene
Çocuklar da öğrensinler
Ne mutlu türküm diyene

Çalışan bir emekçiyim
Cephede bir mehmetçiğim
Ben de bir Atatürkçüyüm
Ne mutlu türküm diyene

Al bayrağını eline
Sen de yürü Anıtkabre
Özgürlük adına söyle
Ne mutlu türküm diyene

Beni seven benim ırktır
Benden gayrı dostum yoktur
Aslım neslim soyum türktür
Ne mutlu türküm diyene

Çalışır vergi öderiz
Büyür askere gideriz
Ölsek bile gene deriz
Ne mutlu türküm diyene

Şarkı eyledim dilime
Nakaratı ne hoş bile
Şu dünyanın göbeğinde
Ne mutlu türküm diyene

Kul Yusuf gene söylesin
Şarkı garbı hep dinlesin
İsterim bir dünya desin
Ne mutlu türküm diyene.

Yusuf Aslan.

ADAMSIN.

Elli yıldır tanımamışım seni
Köydeki mi eldeki mi adamsın
Uğruna adardım kendi kendimi
Köydeki mi eldeki mi adamsın

Kimseyi kırıp da sana gücentme
Tavsiyem odur ki eli incitme
Birde sen kendini övüp yüceltme
Köydeki mi eldeki mi adamsın

İki satır kelam edip yokladım
Gizli sözlerini alıp sakladım
Sana derim sana eski ahbabım
Köydeki mi eldeki mi adamsın

Sağı solu didik didik didersin
Elek ile elek elek elersin
Sen kendini nasıl tarif edersin
Köydeki mi eldeki mi adamsın

Varıp da danıştım ben bir alime
O da bakıp acıdı şu halime
Kul Yusuf da şaştı kaldı haline
Köydeki mi eldeki mi adamsın

İşte böyle başımıza adamsın?

Yusuf Aslan.